1

jú, eftir mikið japl, jaml og fuður var ég búin að skrifa hugljúfan texta um það að hafa fengð greininguna væg þroskafrávik og máltruflanir. það sem reyndist erfiðast var að finna stillingarnar fyrir íslenska textasetniningu... allar háfleygar hugleyðingar um hversu sorgmædd ég varð við tilhugsunina um dóttir mín ætti aldrei eftir að segja tölustafinn 2 á 18 ólíkan hátt (á íslensku) hurfu eins og dögg fyrir sólu þegar kom að því praktíska vandamáli að finna spurningarmerkið á sænska lyklaborðinu. Það skiptir ekki máli núna mitt í sænsku nóttinni, það sem skiptir máli er að þið hringduð í mig. það sem skiptir máli er að stelpan sé jafn mikils virði hvort sem hún tali tvö tungumál eða bara eitt hálfvel. það sem skiptir máli er að þið vitið að ég vildi að þið væruð hérna hjá mér núna, jafn viss um það og ég er að akkúrat þetta barn er það barn sem skiptir mestu máli í öllum heiminum. Bara af því bara.

Athugasemdir

[Jóna Á. Gísladóttir, 5.4.2007 kl. 23:22]

Þetta verður allt í lagi. Hlýjar kveðjur til þín í Sverige.